سیستم واحدی
سیستم واحدی این سیستم از مقاطع چهار گوش توخالی rhs برای اعضای فوقانی است
و ازمقاطع لوله ای برای اعضای قطری (با انتهای صاف یا خمیده) است
از نوارهای فولادی برای اعضای تحتانی استفاده می کند. سیستم های واحدی
هم اعضای تحتانی و هم اعضای فوقانی برای برآورن است
نیاز به اتصال گره های خاص و به صورت ممتد از عرض گره های اتصالی است
که با استفاده از اتصالات پیچ های ساده نصب شده اند عبور می کنند. سیستم های واحدی
اعضای فوقانیrhs درمرکز مقطع عرضی سوراخ می شوند
و پیچ های اتصالی به صورت عمودی از میان دو عضو اصلی و انتهای تخت و سوراخ شدهء چهار عضو مهاری جان عبور می کنند. اعضای اصلی در طول های متناسب با ابعاد و شبکهء خرپای فضایی تولید می شوند.
این حالت عضو را ممتد و پایدار و جزئیات گره را ساده نگه می دارد.
بخش های روی هم آمده در اعضای فوقانی (تحت فشار) از طول کوتاهی از یک مقطع بزرگترrhs (با نمای فوقانی تغییرشکل داده به فرم مقطع u)استفاده می کنند
که بعدا به هر دو مقطع اعضای اصلی پیچ می شود.
بخش های روی هم آمدهء اعضای تحتانی به سه شکل می توانند ساخته شوند
به وسیلهء گیر دادن مقاطع دو عضو اصلی بین دو ورق اتصالی کوتاه و یک قطعهء همپوشانی کنندهء ساده (بدون صفحات پوشانندهء اضافی)
و یا در گره های تحتانی با استفاده از یک ورق تخت اتصالی تخت.در آزمایش های انجام شده است
در طی توسعهء این سیستم مشخص شد که کارایی بخش های روی هم آمده با فقط دو پیچ در حد کارایی حالت هایی است
که چهار پیچ دارند و اعضای سیستم به اندازهء اعضای بدون وصله کارا می باشند.
مشخص شد که در استفاده از اعضای منقطع کاهشی به اندازهء 2 درصد در مقاومت و 12 درصد در سختی اعضا در مقایسه با اعضای کاملا ممتد به وجود می آید(گلابچی 1386).
سیستم های واحدی (مدول ها)
برخی از سیستم های شبکهء فضایی برای تولید مدول های با مقیاس بزرگ تر که بتوان آنها را به سادگی در سایت به یکدیگر پیچ کرد از مزایای پیش ساختگی بهره می گیرند.
در به حای استفاده از اعضا و پیوند ها از واحد های پیش ساخته استفاده می شود
که اغلب به شکل هرم چهار وجهی هستند و توسط پیچ های بسیار مقاوم اصطکاکی به یکدیگر متصل می شوند.
تفاوت های زیادی در فرم واحدهای مدولار وجود دارد که موجب اختلاف در انواع پیش ساختگی می شود.
هرم با پایهء مربع رایج ترین واحد مدولار است که برای ساخت خرپاهای فضای به کار می رود.
اگرچه سیستم های مدولار دیگری نیز ممکن است از قاب های فضایی با اتصالات صلب به وجود آید.
در سیستم های مدولار همچنین ممکن است از نبشی و ناودانی و تیرعمودی یا مقطع ستون های عمومی برای اعضا استفاده شود
زیرا اغلب مقاطع تو خالی ارزان قیمت ترند. اتصال این مقاطع را می توان با پیچ کردن ساده یا جوش دادن انجام داد.
این سیستم ها زمان نصب در محل را کاهش می دهد.
بسته به شکل مدول ممکن است افزایش در هزینهء حمل ایجاد شود
زیرا برخی از مدول ها مانند هرم های با پایه مربع یا نیمه هشت وجهی ها از سیستم اسپیس دک می توانند به سادگی انبار شوند.
در حالی که دیگر سیستم ها مانند مدول های قاب فضایی مکعبی شکل کیوبیک به فضای بیشتری نیاز دارند.
به طور معمول سیستم های یونی بات و اسپیس دک و آبا دک اسپیس و مرو ذی .ایی از مدول های هرمی استفاده می کنند
اعضای لوله ای جان بعدا به گوشه های قاب روی اقطار و همچنین به یک راس عنصر اتصالی جوش می شوند.
نیز می توانند استفاده کنند.
اسپیس دک
هزاران مثال از سازه های اسپیس دک در نقاط مختلف جهان وجود دارد
واحد های هرمی تشکیل دهندهء این سازه شامل 4 عضو در قاعدهء هرم با مقاطع نبشی فولادی و 4 مهاربند قطری از لوله های مدور فولادی است.
این اعضا توسط پیچ ها و بست های کششی در پایین به یکدیگر متصل می شوند.
تمامی اعضای هرم ها برای اطمینان از درستی ابعاد آنها در شرایط کارخانه ای به یکدیگر جوش می شوند.
ابعاد شبکه های مدول های استانداردی که تولید می شوند عبارتند از 1200*1200 میلی متر با ارتفاع 750 یا 1200 میلی متر 1500*1500 میلی تر با ارتفاع 1200 و 1500 میلی متر و همچنین 2000*2000 میلی متر با ارتفاع 2000 میلی متر. است
مقاومت های متفاوت مدول ها براساس ابعاد کلی موجود است.
تفاوت در مقاومت ناشی از ابعاد اعضای مهاری است.
مقاطع قوی تر اساسا برای تطابق با نیروهای برشی بزرگ تری که در اطراف ستون های خرپای فضایی ظاهر می شود به کار می روند. مدول های هرمی مخصوص با ابعاد شبکه های مختلف هم در دسترس هستند
شبکهء اسپیس دک می تواند در لایهء فوقانی یا تحتانی در یک الگوی منظم یا اتفاقی نگه داشته شود.
هر چند این نسبت در صورتی که تکیه گاه ها فقط در گوشه ها باشد باید کاهش یابد.
پوشش ها ممکن است به صورت مستقیم بر روی مدول های خرپای فضایی که تکیه گاه مناسبی را در تمام لایهء فوقانی شبکه به صورت هر 2/1 تا 5/1 متر و یا هر 2 متر به صورت مرکز به مرکز دارند ثابت شوند
حمل و نقل خرپای فضایی اسپیس دک بسیار اقتصادی است زیرا مدول های سبک وزن استاندارد به راحتی روی یکدیگر انبار و میله های مهاری به سادگی دسته می شوند.
یونی بات
یکی از بزرگترین مبتکران در زمینهء سازه های فضا کار معمار و مهندس استفان دوشاتیو بود.
به دنبال توسعه و بهسازی یک سیستم سیستم یونی بات در سال 1962 ایجاد شد.
این سیستم ترکیبی از مدول های هرمی شکل است.
واحد های هرمی از چهار عضو در قاعدهء هرم و چهار مهار بند قطری تشکیل می شوند.
از مزایای سرعت بالای نصب آنها در کارگاه و حذف هزینهء پیونده های گران قیمت است.
اسپیس گرید
اسپیس گرید یک سیستم مدولار از خرپاهای فضایی است بر پایهء سیستم یونی بات توسعه یافت.
نام اسپیس گرید برای این سیستم شاید چندان مناسب نباشد چرا که درآن هیچ گونه مدول یا گرهء استانداردی وجود ندارد.
این توسعه براساس ایده ای است که شبکه های فضایی باید مطابق با ابعاد پلان و بارگذاری انتخاب شوند.
به علاوه بیشتر مقاطع اقتصادی برای اعضا مانند فولاد نورد گرم یا سرد یا آلومینیوم باید بر اساس نیروهایی که درون اعضا به وجود می آید انتخاب شوند.
در نهایت گره های اتصالی با خصوصیاتی متناسب با شبکه و ابعاد و مقاطع اعضای انتخابی طراحی می شود.
رایج ترین شبکه هایی که از سیستم اسپیس گرید استفاده می کنند
مربع قطری روی مربع همانند سیستم یونی بات است.
مدول های هرمی اغلب فقط توسط یک پیچ در گوشه های شبکهء فوقانی متصل می شوند.
اعضای تحتانی ممکن است شامل میله های منفرد بین گره های تحتانی و یا اعضای ممتد باشند.
این امر نیاز به اتصال چندین عضو کششی در هر گره را کاهش می دهد
زیرا با اعضای ممتد لازم نیست اتصالات برای کل نیروهای اعضا طراحی شوند( فقط برای بخشی از نیروهای اعضا که به سمت یا از سمت اعضای قطری در گره انتقال می یابد طراحی می شوند).
سیستم آبا
از سال 1983 سازهء فضایی آبا در آفریقای جنوبی به صورت ساخت چندین سیستم ثانویهء خرپای فضایی توسعه یافت.
هزینهء زیاد شبکه های فضایی سنتی متشکل از اتصال اعضای خطی که توسط گره های هم شکل ای. اچ. نوبل به یکدیگر متصل می شوند موجب شد که تحقیقی برای گزینه های اقتصادی انجام شود
در مرکز خرید های گیت در ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی در سال1985 سیستم کیوبیک اسپیس برای ساخت یک شبکهء فضایی چند لایه به کار رفت
و در سال1986 سیستم مشابهی برای مرکز ژئوتکنیک در گلدفیلدز مورد استفاده قرار گرفت.
واحدهای شبکهء فضایی منفرد در سازهء دوم با استفاده از گره های هشت تایی که اساسا یک استوانهء هشت وجهی با صفحات فوقانی و تحتانی بودند به یکدیگر متصل شدند.
با نصف کردن هشت وجهی می توان قطعات آن را از قبل روی زمین نصب کرد
سیستم دک اسپیس
سیستم دک اسپیس که درسال1987 معرفی شد شامل واحد های هرمی با قاب های فوقانی از نبشی و اعضای قطری لوله ای است
در سیستم اسپیس دک اولیه هرم ها از طریق قاب هایی از نبشی به یکدیگر پیچ می شدند
وبا یک واحد اداری جدا می شدند.
برای حفظ کمترین تعداد هرم ها و موازی نگه داشتن اعضای تحتانی با اعضای فوقانی این نتیجه حاصل می شود
که اعضای تحتانی باید یک صلیب را شکل دهند.
مشکلات هندسه در تقاطع بین قوس گهواره ای و دیوار های عمودی به این معنی است
که این اعضای متقاطع نباید به طور مستقیم به هم برخورد کنند.
راه حل این بود که یک عضو از سوراخ دیگری عبور کند.
و بنابراین واحدهای صلیبی با دو عضو لوله ای مستقیم جایگزین شدند.
قاب های عنکبوتی نیز از جمله واحدهای مدولار هستند
که در پروژه های کوچک به کار می روند. بر اساس اسکلت مکعبی واحد های عنکبوتی هشت بازو دارند