طراحی پیونده ها و اتصالات
خمش ناشی از جزییات انتهایی اعضای سازه ای در صورتی که انتهای اعضا آزادی چرخش نداشته باشد.
در این حالت لازم است جزییات انتهایی عضو به نحو طراحی گردد
که قابلیت تحمل نیروهای محور لنگرهای خمشی و پیچشی وارده را داشته باشد.
به ویژه اگر تعداد ردیف های پیچ یا طول جوش کافی نباشد
اثر این برون محوری باید به طور موضعی برای اتصال در مقیاس بزرگتر برای عضو ودر مقیاس کلی برای مجموعه سازه منظور گردد.
باید به این نکته نیز توجه کرد که کمانش و انتشار افزایشی آن به ویژه در سازه های مشبک تک لایه است
با نسبت عمق به دهانه کوچک با بارهای مرده کم در حالت هایی که مثلا بار برف نامتقارت باشد
میزان لاغری موضعی و حداقل نسبت بعدر به ضخامت اعضا و اجزای سازه ای باید با توجه به موارد زیر تعیین گردد.
تنش های ناشی از نیروهای طراحی منجر به بروز کمانش و شکست موضعی نگردند.
در محاسبه نیروهای طراحی شرایط مراحل ساخت حمل بافت و نصب مرحله ای و کامل و شرایط بهره برداری و نگهداری باید لحاظ گردند.
ضخامت ها در اتصالات جوشی به میزانی منظور گردند که عملیات جوشکاری با توجه به نوع و روش جوشکاری امکان پذیر بوده منجر به پارگی و شکست فلز مبنا نگردد.
طراحی پیونده ها و اتصالات
پیش از این تقسیم بندی های مختلفی برایپیونده ها ارائه شد.
در تقسیم بندیدیگر از نظر نوع اتصال که در طراحی اجزای سازه های فضاکار اهمیت دارد
اتصالات به دو نوعاصل برتقسیم بندی می شوند:
اتصال مستقیم اعضا به یکدیگر
اتصال از طریق پیونده های واسط در سازه های فضاکار مشب پیونده ها و اتصالات از اجزای مهم و اصلی سازه فضاکار می باشند
تنوع اتصالات سازه های گوناگون فضاکار و تعداد قابل ملاحظه اتصالات در سازه های شبکه ای فضاکار نشانگر اهمیت ویژه آنان می باشد.
بنابراین اشنایی طراحان با انواع پیونده های متداول از ضروریات طراحی مجموعه سازه می باشد.
طراحی اتصالات صفحه ای:
ورق های اتصال در این حالت از دو صفحه نیم چند وجهی ساخته می شوند که در نواحی اتصال بسته به مورد به هم پیچ می شوند.
در طراحی این اتصالات در نظر گرفتن مقاومت تسلیم باربری پیچ با جوش در عضو اتصال ورق اتصال و مقاومت برش پیچ ها نیاز است.
طراحی اتصالات کروی در این اتصال پارامترهای مقاومت اتصال گره ای مقاومت پیچ و مقاومت جوش متصل کننده قطعه توپر به لوله برای طراحی در نظر گرفته می شوند.
در یک اتصال ایمن هیچ کدام از این مقاومت ها نباید از نیروی منتقل شده توسط عضو به اتصال کمتر باشد.
ملاحظاتی در ارتباط با پیونده ها
در مورد طراحی مجموعه سازه فضاکار با در نظرگرفتن اتصالات و پیونده ها ملاحظاتی را باید در نظرگرفت:
انتخاب سیستم پیونده بر اساس ملاحظات معماری اقتصادی و عملکردی انجام میگیرد.
انتخاب نوع اتصال از دیدگاه صلبیت باید متناسب با فرضیات مدل سازی و امکانات تولید انجام گیرد.
در صورت انتخاب اتصال با بهره گیری از نوع خاص از سیستم پیونده استاندارد است
و برای طراحی اولیه ابعاد پیونده ها و اعضا می توان از ابعاد یک سیستم استاندارد همانند استفاده نمود.
که در دو جهت عمود بر هم به صورت پشت به پشت هم متصل می شوند
خط اثر نیروی محوری اعضا به مقدار کمی از مرکز گره اتصال منحرف می شود.
کلیات طراحی اتصالات و پیونده ها
علی رغم تنوع اتصالات و پیونده ها در انواع سازه های فضاکار دسته بندی انها از سه دیدگاه اساسی زیر نیز می تواند صورت گیرد:
دسته بندی از دیدگاه میزان صلبیت-دسته بندی از دیدگاه روش اجرای اتصال-دسته بندی از دیدگاه سیستم های پیونده ها و شیوه های ساخت و مصالح مربوط
به نحوی که یک اتصال یا پیونده می توانند به تنهایی است
یا همزمان تحت اثر نیروهای محوری برشی و لنگرهای خمش و پیچشی چند محوری قرار گیرد
در تعیین نوع این نیروها و میزان انها صلبیت اتصال روش های اجرای اتصال است
و نوع سیستم های پیونده تاثیر به سزایی در رفتار اتصال خواهد داشت.
دسته بندی از دیدگاهذ میزان صلبیت
یکی از معیارهای اساسی در طراحی اتصالات و پیونده ها در سازه های فضاکاراست
که مبتنی بر صلبیت اتصالات و پیوندها است .
فرض میزان صلبیت اتصالات نه تنها بستگی به نوع اتصال اجزا و مصالح ان دارد
از سوی دیگر صلبیت با توجه به تغییرشکل های ممکن در اتصال می تواند محوری برشی خمشی پیچشی است
کتاب : مبانی طراحی سازه های فضا کار
تالیف:
پروفسور محمود گلابچی
دکتر محمد رضا گلابچی