مصالح سازه های فضاکار
مصالح سازه های فضاکار
سیستم های شبکه های فضایی
به عنوان سازه ساختمان ها، از فولاد ساخته می شوند،
اگر چه آلومینیوم نیز به صورت نسبتا گسترده ای به کار می رود
و از چوب، بتن، مواد کامپوزیت، مصالح بنایی و پلاستیک مسلح هم استفاده می شود.
این مصالح هم در اعضای تشکیل دهنده سازه فضاکار
و هم به عنوان پوشانه این سازه ها به کار برده می شوند.
سازه های فضاکار فولادی
فولاد پرکاربرد ترین ماده در ساخت وسازه سازه های فضاکار به شمار می رود.
شاید مهمترین علت آن، سختی و جوش پذیری بالای آن می باشد.
تنوع پروفیل های فولادی و انبوه بودن در بیشتر نقاط دنیا بخصوص کشورهای صنعتی، از مزیت های آن محسوب می شود.
مزیت دیگر فولاد در ساخت وساز سازه های فضاکار
را می توان در انعطاف پذیری این نوع سازه ها جهت ساخت مدول های بزرگ و نصب آسان آنها در کارگاه دانست.
به هر حال پروفیل های فولادی به رغم مزایای فراوان معایبی نیز دارند
که از آن جمله می توان به سنگین بودن، مساله خوردگی فولاد در طول زمان و مقاومت آن در برابر آتش سوزی اشاره نمود.
همچنین نگهداری سازه های فضاکار فولادی در طول دوره بهره برداری از آنها نیز هزینه و وقت زیادی لازم دارد.
از آهن گرافیت کروی استفاده می شود.
پیونده های کوبن کاری شده
فولاد مصرفی در این قطعات، فولادهای ساختمانی با مقاومت های متفاوت می باشند
که باید با مشخصات مکانیکی و متالوژیکی مصالح جوش مصرفی و مقاومت پیچ های مورد استفاده سازگار باشد.
اتصالات جوشی
تا حد ممکن استفاده از روش های خودکار زیر پودری و جوشکاری تحت حفاظت گاز توصیه می گردد.
الکترودهای مورد استفاده در روش های ساخت در کارخانه یا جوشکاری
در محل یا درجا باید مطابق با استاندارد ملی مربوط بوده
و با توجه به کیفیت و در سازگاری با فولاد مبنا اختیار شود.
سازه های فضاکار آلومینیومی
از مزیت های بارز آلومینیوم می توان به سبک بودن آن اشاره نمود،
به طوری که چگالی آلومینیوم در حدود یک سوم چگالی فولاد است.
همچنین مقاومت خوردگی بیشتری نسبت به فولاد دارد.
این امر ممکن است هزینه های محافظت از سطح مانند رنگ کاری را کاهش دهد.
فولاد مصالح رایج تری در ساخت اعضای شبکه های فضایی است. در نهایت آلومینیوم هنوز گرانتر از فولاد است.
کتاب : مبانی طراحی سازه های فضا کار
تالیف:
پروفسور محمود گلابچی
دکتر محمد رضا گلابچی