فاخر صنعت دارپوش

این پیرفت ها زمینه را برای بسیاری از طرح هایفانتزی و خیالی مهیا نموده است
دیگر زمینه ای که در حال حاضر مطالعات زیادی بر روی ان صورت می گیرد
شهرهای فضاکار است که نمونه ای از ان شهر هرمی است 

با عنوان پروژه ترای 2004 است
این طرح که پیشنهاد شرکت شیمیزو در ژاپن است شاملی شهری یا فرم دهی است
که در ساعت کاری تا یک میلیون نفر را در خود جای می دهد.که نمونه ای از ان شهر هرمی است 
این شهر از یک سازه عظیم خرپای فضایی چند لایه به شکل هرم با قاعده مربع است
که در سطح زمین ابعادی برابر با 2800*2800 متر دارد و تا ارتفاع 200 متر بالا میرود.

اما نشان دهنده یکی از امکانات سازه های فضاکار در اینده هستند.
در نهایت به طور کلی در کاربرد سازه های فضاکار شبکه ای به نظر نمی رسد
محدودیتی وجود داشته باشد

درباره چلیک

مراحل نصب سازه

نصب و برپا شدن بخش هایی از شبکه هایی از شبکه فضایی است (قسمت هایی که بالای فضای دسترسی عمومی قرار می گرفتند بطور مثال ورودی تئاتر ) روی نصب شدن و بالا رفتن قسمت های محیطی کوچک توسط جرثقیل متحرک نصب شدن نورگیرهای سقفی بالابردن تا موقعیت نهایی توسط یک سری مراحل بالبرنده هیدرولیکی بر روی سیستم ستونه های وقت اتریوم طاق گهواره ای مرکز بنتال کینگستون انگلستانمراحل نصب بالابردن یک نیم روی تکیه گاه دائمی و نگه داشتن ان با جرثقیل برجی بالابردن نیمه دوم و اتصال در قسمت تاج به نیمه قبلی  و تشکیل یک قوس سه مفصلی پایدارزیرا از این طریق امکان کارها در زیرسقف موقت فراهم امد همچنین نصب ان با هزینه کمتری همراه بودترمینال 2 فرودگاه منچستر انگلستان

سازه فضایی

معماری در سازه های فضایی

انعطاف پذیری زیاد به لحاظ معماری با استفاده از شکل های هندسی به ظاهر یکسان و تکرار شونده سازه های فضایی ، می توان انواع فرمهای هندسی مطابق با طرح های گوناگون معماری را خلق نموده و تاشه (TASHEH ) دلخواه آرشیتکت را طراحی و تولید نمود اشکال متداول معماری در سازه های فضاکار بصورت تخت ، قوسی ، چلیک ، گنبدی ، چتری ، هرمی ، سینوسی و …می باشد . 

طراحی اعضای سازه

عملکرد معماری سازه

به دلیل بزرگ بودن سازه های فضاکار این فرض که تمامر سازه به یک باره مورد اتش سوزی قرار بگیرد غیرواقعی است راه حل واقعی برای حفاظت شبکه های فضایی در مقابل اتش سوزی عایق کردن سازه و استفاده از پوشش های ورم کننده است که در مقابل هزینه بسیار بالایی خواهد داشت تاثیر گسیختگی و خرابی یک یا چند عضو بر خرابی تدریجی یک سازه فضایی تحت بارگذاری کمتر از بار سرویس بستگی به سطح بارگذای و درجه اهمیت عضو اسیب دیده دارد در اکثر موارد فقط اعضایی که مستقیما بر روی تکیه گاه قرار دارند بحرانی هستند و برای تامین حاشیه ایمنی کافی در طراحی اندازه این اعضا را یا متحمل شدن هزینه ناچیزی افزایش داد. از انجا که اعضای محیطی معمولا پیوستگی سازه های فضایی را تامین می کنند هر گونه صدمات احتمالی اعضای قطری بین شبکه فوقانی و تحتانی در اثر اتش سوزی و یا وقوع ب اعضایی غیر از اعضای اصلی فوق صرفا سبب ایجاد اسیب دیدگی موضعی در سازه می شود.

طراحی اعضای سازه

الزامات بنیادین طراحی

به طور معمول گفته می شود در حالی که تحلیل سازه یک علم محسوب می شود مقوله طراحی بیشتر به حوزه هنر تعلق دارد. طراحی به ویژه در مراحل ایده ژردازی اولیه نیاز به کارشناسی زیده و با تجربه دارد. در حالی که حتی یک فرد تتازه کار و بدون تجربه ممکن است به راحتی بتواند یک سازه را تحلیل کند معمولا سخت ترین بخش طراحی شروع آن است به ویژه اگر سازه مورد نظر از لحاظ استاتیکی نامعین باشد. برخلاف سازه های معین استاتیکی برای سازه های نامعین طراح باید پیش از اغاز نخستین چرخه تحلیل سازه ابعاد مناسبی را برای اعضا در نظر بگیرد استفاده از شیوه معادل سازی که در آن سازه فضاکار ناپیوسته با سطح معادل پیوسته جایگزین می شود می تواند در تخمین ابعاد اولیه اعضای سازه کمک قابل توجهی کند. لازم نیست این تخمین های اولیه به طور کامل صحیح باشند زیرا همان طور که در فصول آتی به طور مفصل شرح داده خواهد شد با پیشرفت روند تحلیل سازه در چرخه های متوالی ابعاد اعضا به سرعتر به سمت اندازه های مناسب خواهد کرد. اطلاعات مربوط به ابعاد تقریبی اعضا برای تخمین وزن سازه فضاکار هنگام شرکت در مناقصات مورد نیاز است.

گوی

گوی

این گوی های توپر که به منظور ایجاد پایداری و ارتباط بین اعضای سه بعدی به کار می روند. از فولاد ریخته شده ساخته شده اند. تعداد 18 سوراخ رزوه دار شعاعی به طور یکنواخت روی سطح ماشین کاری شده گوی ها پراکنده شده و اعضای لوله ای توسط انتهای مخروطی خود با زوایای مختلف 45 و 60 و 90 نسبت به سایر سوراخ ها در انها جای می گیرند و پیج می شوند . گوی ها خود و اعضای مربوطه شان را در یک موقعیت ثابت نگه می دارند و باعث ایجاد تعادل بین نیروهای اعضا می شوند. با رایانه های مدرن و روش های ساخت دیجیتالی ، دقت روش های سوراخکاری افزایش یافته است. در این حالت سوراخ ها می توانند در هر زاویه مورد نیاز در مقایسه با زوایای استاندارد موجود ایجاد شوند. اگر چه زاویه حداقلی به میزان 35 درجه بین سوراخ های مجاور مورد نیاز است . این توانایی در ایجاد سوراخ های دنده دار در زوایای غیراستاندارد انعطاف بیشتری به طراح در انتخاب هندسه شبکه فضایی می دهد. سطح گوی در اطراف سوراخ خا مسطح شده تا قرارگیری مهره های حائل رابر روی ان ساده تر کند.

وزن سازه

پیوند ها و گره ها در سازه های اتصالات

در برخی از سیستم ها تنها از یک نوع واحد تکراشونده و برخی دیگز از چند واحد متفاوت برای ایجاد مجموعه یا زیرمجموعه های شبکه ای سازه فضاکار استفاده می شود. سیستم های متشکل از تعداد محدودی از واحدهای حتی المقدور یکسان تکرارشونده یا حداقل با فرم ها و ابعاد کلی یکسان و به اصطلاح مدوله در خور پیش ساختن و تولید انبوه صنعتی می باشند . متداول ترین انوا این سیستم ها با توجه به کاربرد گسترده انها در سازه های فضاکار شامل سیستم های موسوم به دایاموند کیوبیک یونی بات و اسپیس دک تقسیم بندی می گردند سیستم اتصال واحدی تولید شده شرکت های ایرانی مشابه سیستم اتصال واحدی نوع یونی بات فرانسه می باشد.

دهانه سازه های فضاکار

کاربرد نوین سازه فضاکار شبکه ای

در نهایت به طور کلی در کاربرد سازه های فضاکار شبکه ای به نظر نمی رسد محدودیتی وجود داشته باشد و از این سازه ها تا کنون در کاربری های گوناگونی بهره گیری شده است. طبعا استفاده بجا از سازه های فضاکار شبکه ای، به معنی آن است که در کاربری مورد نظر، از جمیع جهات و پس از مقایسه گزینه های سازه فضاکار شبکه ای با گزینه های انواع دیگر سیستم های سازه ای و بررسی مزایا و معایب گزینه ها از دیدگاه فنی، اقتصادی و سایر جنبه های ذیربط، گزینه های سازه فضاکار شبکه ای به عنوان گزینه یا گزینه های برتر انتخاب شده باشد.

خرپای فضایی

مزایا و معایب سازه فضاکار

سازه پس از تنظیم نهایی در موقعیت خود استقرار یافته و نصب می شود. به طور معمول و با توجه به شرایط محیطی، از جمله باد و به ویژه درجه حرارت، موقعیت سازه به طور دقیق تعیین و خطاهای موجود محاسبه و در مرحله تنظیم نهایی، خطاها تا حد ممکن سرشکن شده و با توجه به حدود راواداری های مجاز، سازه در بهترین موقعیت ممکن استقرار داده می شود. متعاقبا قطعات و دستگاه های تکیه گاهی تنظیم و سازه بر تکیه گاه ها تثبیت می گردد. در طراحی سازه های فضاکار باید جزییات اجرایی نصب پیش بینی، رواداری های نصب تعیین، ملاحظات لازم تبیین و در نقشه ها و همچنین مشخصات فنی ساخت و نصب قید گردند.

نصب سازه فضاکار

نصب سازه فضاکار

بافت کل شبکه در موقعیت نهایی افقی خود با رواداری قابل پذیرش در تراز زمین و جا به جایی آن با استفاده از سیستمی از جک های مستقر بر برج های بالابر و کابل های آویخته از آنها در ارتفاع تا رسیدن به تراز مطلوب. در این روش همچنین می توان بسته به مورد از ستون ها یا قاب های سیستم سازه تکیه گاهی نیز برای استقرار جک ها استفاده کرد یا جک ها را بر روی پایه های موقت مستقر کرد.
6- نصب یک بخش یا تمام شبکه فضایی بر روی زمین پیش از بالا بردن آن در موقعیت نهایی روی تکیه گاه های موقت یا دائم: این روش در پروژه هایی که سطح لازم برای برپایی به طور مستقیم شبکه فضایی وجود دارد، اما دسترسی به جرثقیل متحرک امکان پذیر نیست، استفاده می شود. اندازه کلی شبکه فضایی و یا موقعیت محل نصب، از جمله پارامترهایی هستند که باعث محدود شدن استفاده از جرثقیل می شوند.