کلید در دست (TURN KEY)
روش کلید در دست (TURN KEY)
در این نوع قراداد ، یک نهاد نه تنها مسیولیت طرح و اجرای پروژه را بر عهده می گیرد ،
بلکه به کارفرما این اطمینان را می دهد که تسهیلات بنا شده مطابق خواست
و نیاز او را ساخته و آماده بهره برداری است . عبارت کلید در دست ازین مفهوم مشتق می شود
که کارفرما با چرخاندن کلید می تواند بهره برداری از تهیلات را آغاز نماید .( کلید در دست (TURN KEY))
مدل این نوع قرارداد مانند ولی در آن حوزه مسویلیت های واحد طراح سازنده است
، به طراجی پایه و مشارکت در تامین موقت مالی پروژه گسترش می یابد.
در آن پیمانکار مسولیت تدارک ، ساخت و مشارکت موقت در تامین مالی وراه اندازی پروژه را بر عهده می گیرد
به این روش Package-Deal نیز گفته می شود .
تحت یک قرارداد T بخش دولتی با بخش خصوصی برای طراحی است( کلید در دست (TURN KEY))
ساخت یک واحد عمرانی کامل بر اساس کارآیی های مشخص شده ،
استاندارد و معیارهای توافق شده ، بین بخش دولتی و خصوصی پیمان می بندد.
بخش خصوصی توسعه گر ، واحد عمرانی را با یک قیمت معین می سازد
و ریسک ساخت تحت آن قیمت توافقی را متقبل می گردد.
این نوع قرارداد حد اعلای سپردن مسویلیت طراحی و اجرا به پیمانکار است .
کارفرما ممکن است پیمان کلید در دست را فقط برای قسمت مشخصی از پروژه انتخاب کند
که در این صورت به عنوان Partial TurnKey یا Semi Turnkey معروف است .
عموما در یک قرارداد شرکای خصوصی از روش طرح و ساخت همزمان استفاده می کنند
و این نوع ترکیب ، اغلب بخش خصوصی را قادراست( کلید در دست (TURN KEY))
به کامل کردن واحد عمرانی در زمان کم تر و با قیمت بسیار پایین تر نسبت به آن چیزی است
که با کمک از تکنیک های ساخت قدیمی می تواند انجام شود بسازد .
تفاوت های قراردادهای Turn Key و Design-Build
سطح خدمات طراحی که لازم است
قبل از انتخاب پیمانکار طرح و ساخت به وسیله کارفرما تهیه شود . در این دو روش متفاوت می باشد .
مسیولیت پذیری بیشتر پیمانکار در روش کلید در دست نسبت به روش طرح و ساخت
اختلاف نحوه تامین مای این دو روش در بخش دولتی که در روش کلید در دست است
منابع مالی منحصرا توسط اخذ مالیات و با تخصیص بودجه توسط دولت انجام می شود .
ولی در روش طرح و ساخت ، منابع مالی توسط کارفرمای دولتی است
و از ترکیب مالیات و بودجه دولت همراه با مشارکت بانک ها و با شرکت های بیمه و غیره ، تامین می شود .
روش طراحی ، تدارک ، ساخت
این روش یکی از روش های نوین مدیریت و اجرای پروژه هاست .
در این روش علیرغم ایجاد برخی محدودیت ها برای کارفرما است
، با قراردادن کلیه فعالیت های پروژه اعم از طراحی ، خرید تجهیزات، عملیات ساخت و نصب و راه اندازی بر عهده پیمانکار ، کارفرما از قید مسیولیت های سنگین مدیریتی و اجرایی آزاد می گردد .
همچنین امکان شروع کارهای اجرایی قبل از انجام کامل کارهای طراحی فراهم شده و در نتیجه زمان اجرای طرح کاهش می یابد.
چنانچه کارفرما بتواند هزینه های اجرایی طرح را خود فراهم نماید ،
راه حل مناسب برای وی قراداد E.P.C خواهد بود .در این صورت پرداخت هزینه ها به صورت نقدی به پیمانکار امکان پذیر می گردد.
در این پروژه ها می بایست در ابتدای کار مطالعات اولیه پروژه همراه با طراحی محتوایی (مفهومی ) انجام شده باشد ،
در غیر این صورت ارایه قیمت در فرصت محدود برگزاری مناقصه میسر نمی شود .
بعلاوه مبانی پروژه در مدارک مناقصه نیز باید کاملا تثبیت گردد .
در این روش انجام تمام یا بخشی از مراحل مختلف کهرهای مهندس پروژه ( مقدماتی یا مفهومی ، اولیه یا بنیادی و تفصیلی با جزییات ) مد نظر می باشد .
استفاده از خدمات یک شرکت مشاور به عنوان کارفرما جهت رفع مشکلات مربوط به تبادل اطلاعات و ارتباطات ، مرحله بندی عملیات اجرایی ، اجرای مناقصه ها و هماهنگی های اجرا ، گزینه مناسبی است
که متاسفانه بدلیل جدا بودن حوزه مسولیت ها ما بین مشاور و کارفرما در ایران موفق نبوده است .( کلید در دست (TURN KEY))
اجرای کار در قالب E.P.C و یا حتی E.P برای پروژه های بزرگ نیازمند تشکیل یک کنسرسیوم است
و بهترین حالت برای شرکت های داخلی جهت مشارکت درین کنسرسیوم درگیری مداوم تا پایان طرح و به خصوص در نقش پیمان عمومی (General Contract : G.C ) ( در صورت دارا بودن شرایط لازم می باشد .( کلید در دست (TURN KEY))
جهت مطالعه سایر مطالب به بلاگ مراجعه کنید.