بایگانی دسته بندی ها مطالب

شبکه فضایی، سازه ای با اعضای اضافی است که در در آن شکست یک (یا تعدادی) از اعضا الزاما موجب فروریختن سازه نمی شود.در شرایط مطمئن، فروریختن یک یا تعدادی از اعضا، ممکن است شبکه های فضایی اغلب در ساخت بام مکان هایی که به مقاومت در برابر حریق نیازی ندارند، به کار می رود.اگر چه زمانی که از این نوع سیستم ها برای نگهداری کف ها استفاده می شود.در صورتی که سازه به صورت نمایان باشد، به محافظت در برابر آتش سوزی نیاز دارند.
چنین محافظتی به علت تعداد زیاد اعضا و سطوح بزرگ اعضای شبکه های فضایی اقتصادی نیست .ولی پوشش های مقاوم در برابر حریق می تواند مورد استفاده قرار گیرد.در بیشتر کشور ها از مدلهای استاندارد آتش به منظور سنجش تاثیر آتش بر ساختمان ها استفاده می شود.در این مدلها عوامل زیادی وجود دارند که شدت آتش سوزی در یک قسمت ساختمان و تاثیر آتش بر سازه آن را تعیین می کنند. مهمترین این عوامل به شریح زیرند:

اما مدول الاستیسیته آلومینیوم (N/mm  7000= آلومبنبوم E)در حدود یک سوم فولاد (N/mm 205000 = فولاد E) البته تغییر شکل کلی سازه بستگی به مدول الاستیسیته برای یک شبکه فضایی از جنس آلیاژ آلومینیوم با ظرفیت بابری تقریبامساوی در مقایسه با شبکه فضایی از جنس فولاد و با دهانه و بار وارده یکسانف سازه آلومینیومی ممکن اسن سبک تر باشدف ولی تغییر شکل آن ( حدود سه برابر سازه فولادی) بحرانی است.
درهر مورد، برای کنترل تغییر شکل در محدوده قابل قبول ممکن است مصالح اضافی مورد نیازباشد

. از آنجا که هزینه مصالح برای آلیاژ آلومینیوم بیشتر از فولاد است،انتخاب مصالح بسیار به شرایط و خصوصیات هر پروژه بستگی دارد.ضریب انبساط حرارتی فولاد و آلومینیوم به ترتیب 000012/0 و 000024/0 است،بنابراین سازه آلومینیومی برای حرکت های حرارتی که توسط تغییرات دمای محیط ایجاد می شود، نیاز به آزادی بیشتری دارد.فولادمصالح رایجتری در ساخت اعضای شبکه های فضایی است.در نهایت آلومینویم هنوز گرانتر از فولاد است.

1- نیروی زلزله بیشتر از سازه های معمولی است و براحتی می تواند از وزن سازه فراتر رود. 2- با ایجاد صلبیت و کاهش مقاومت زیر سازه، می توان تا حدودی از نیروی زلزله کاست، اما در عوض جابجایی ها اضافه خواهند شد. 3- با توجه به اینکه ضوابط آیین نامه های جاری لازم است…

و این تاکیدی بر استقامت و پایداری چشمگیر این نوع سازه ها در برابر زلزله است تنها مواردی را در وی بعنوان حالت شکست ذکر کرده
عبارت است از رخداد خرابی در محل اتصال سازه به تکیه گاه بتنی ترک در اتصالات و کمانش برخی از اعضا در مجاورت تکیه گاه دیگر پژوهشگران نیز گزارشاتی را از این واقعه ذکر کرده اند.تاثیر انعطاف تکیه گاه بر پاسخ لرزه ای و شکست زنجیره ای نزدیکی و شباهت رفتار سازه های پوسته ای استوانه ای با سازه های فضاکار چلیکی و از جمله سایر تحقیقات بوده است در مواجعه بار بارهای لرزه ای و جانبی اولین و مهمترین نکته شناخت کافی رفتار سازه ای سازه فضاکار است

سازه فضاکار به طور خاص رفتارهای مختلفی را در مقابله بار بارهای جانبی نشان می دهد که همانند یک قاب ساده و با یک خرپای یک طرفه رفتاری ساده و همیشگی نیست نیروی زلزله سازه های فضایی بسیار بیبشتر از سازه های معمولی است و به راحتی می تواند از وزن سازه فراتر رود شبکه های فضایی به صورت سازه ای صفحات صلبی را به وجود می اورند

حتی اگر بار بر روی گره وارد شود به صورت ترکیبی از خمش برش و نیروهای محوری مقاومت می کننددر سازه های فضاکار دولایه اعضای یال خمش سرتاسری و اعضای جان برش سرتاسری را مهار می کنندخمش مثبت فشار و کشش را به ترتیب در اعضای بالایی و پایینی به وجود می اوردوخمش منفی برعکس ان عمل می کند پس بیشترین نیرو د اعضا هنگامی پدید می ایدکه بیشترین خمشی وارد شود بیشترین نیروی وارد بر جان ها در تکیه گاه ها وا رد می شود.

مهترین کاربرد سازه های فضاکار پوشش فضاهای بسیار بزرگ می باشنددر یک سازه با دهانه بسیار زیاد نگامی که از یک خرپای یک طرفه به منظور ایجاد پوشش سقف استفاده شودبارهای ثقلی و قائم به صورت یک طرفه از طریق خرپاها به تکیه گاه های کناری منقل می شوند.همانطور که مشاهده می شود در این سیستم میزان حداکثر لنگر سازه خرپایی می باشدکه دران میزان لنر حداکثر اعمالی به سقف خرپایی میزان بار گسترده قائم بر روی سازه خرپایی و دهانه قاب خرپایی (فصله بین دو تکیه گاه) می باشد.

اگر این رفتار به یک رفتار دو طرفه تبدیل شود یعنی نوع سیستم انتخابی سقف به گونه ای باشدکه بارها در هر دو جهت و به میزان مساوی منتقل گردد این لنگر به نصف کاهش می بابدو همان میزان بار با اعضای کوچکتر با مقاطع نازک تری منتقل گردد .

که میتوانند شکلشان را برای حمل و نقل و یا انباشته شدن تغییر دهند .همانطور که پیش از این بیان شدبرخی انواع این سازه ها در زیرمجموعه سازه های فضاکار شبکه ای قرار می گیرنددر نهایت به فرم مورد مصرف نهایی گسترش می یابندتمام این سازه ها عملکرد سازه های مرسوم را حفظ می کننداما برخلاف سازه های مرسوم برای اینکه در معرض تغییر شکل های بزرگی در طول فرایند گسترش قرار گیرند طراحی می شوند.

در حالت پیش ساخته سازه فضاکار یا زیرمجموعه ای از ان در تراز زمین بافته و از طریق بلند کردن مجموعه در تراز و موقعیت نهایی خود استقرار خواهد یافت .در انتهای این فصل در مورد روش های ساخت و اواع سیستم های فضاکار به تفصیل توضیحاتی ارائه خواهد شد.