طراحی سازه های فضاکار
در گذشته ،تحلیل چنین سازه هایی با این پیچیدگی بسیار سخت بوده است.
به تدریج استفاده بیشتر از کامپیوتر و توسعه برنامه هایی که قادر بودند سازه های مشبک فضایی را تحلیل کنند،
تاثیر زیادی در افزایش استفاده آنها برای سازهای با دهانه های بزرگتر و طویل تر داشت. به دلیل کارآمد نبودن برنامه های کامپیوتری متداول در آن زمان برای تحلیل سازه های فضایی موجود،
برنامه کامل و جدیدی درباره هندسه و شکل سازه فضایی بزرگ نوشته شدسازه های فضاکار طراحی سازه های فضاکار
که می توانست به منظور تحلیل شبکه های چند لایه هرم و ولانکو به کار رود.
استفاده از روشهای ماتریسی و کامپیوتر های الکترونیکی طراحان را قادر ساخت
تا بدون هیچ مشکلی توزیع تنش ها در چنین سیستم هایی را برسی کنند. طراحی سازه های فضاکار
در اواخر دهه 1960، بسیاری از اولین نمونه های سیستم های شبکه فضایی، با نسل دوم چنین سیستم هایی جایگزین شدند.
بخش لوله های شرکت فولاد انگلیس که امروزه نام لوله ها و میله های فولادی انگلیسی شناخته می شود،سازه های فضاکار
سیستم نودوس را با دامنه کوچکی از گروه های اتصال استاندارد که متناسب با مقاطع لوله های تولیدی با اندازه های مختلف و ظرفیت های باربری متنوع بودند، طراحی کرد .
تمام اتصالاتا استانداد برای شکست در شرایط خاص ، دزر مرکز تحقیقات شهر کربی برای اثبات میزان موثر بودن، آزمایش شدندشبکه فضایی
ویک شبکه فضایی کامل به ابعاد 5/30*5/30 متر و به ارتفاع 52/1 متر نیز ساخته و آزمایش شد.ماتریسی و کامپیوتر
در دهه 1980 کاربر مقاطع ممتد از فولاد با نورد سرد برای اعضای فوقانی و تحتانی در خرپاهای فضایی بدون گره موجب توسعه سیستم های سبکتر و ارزانتری مانند سیستم هارلی شد
که در ابتدا در استرالیا به کار رفت. طراحی سازه های فضاکار
این سیستم می توانست با قالب های باربر پایدار در ساختمان های با دهانه های متوسط رقابت کند.
در این نوع شبکه فضایی
، اعضای ممتد در دو جهت عمود بر هم با مقاطع C شکل که به پشت به پشت در گره ها به یکدیگر پیچ شده اند ،
واقع می شود. در دهه 1980 و اوایل 1990، قاب فضایی کیوبیک و شبکه اسپیس و سیستم -شبکه فضایی کاندرهالی در انگلستان شناخته شدشبکه فضایی
و به صورت قاب فضایی مدولار، که توسه یافته سیستم خرپای فضایی یونی بات
و نمونه اصلاح شده سیستم خرپای فضایی هارلی استرالبای است. ارائه شد .
——————————————————————————————————————————————-